ÖZET

Amaç:

Kronik hepatit B tedavisinde nükleoz(t)id analogları ve interferon kullanılmaktadır. Lamivudin, 1998 yılında kronik HBV tedavisinde ruhsat alarak kullanıma girmiş olan ilk L-nükleozid analogudur. Diğer antivirallerden dezavantajı, hepatit B tedavisi sırasında oluşan ilaç direncidir. Bu çalışmada lamivudin direnç mutasyonlarının belirlenmesini amaçladık.

Gereç ve Yöntemler:

İzmir Tepecik Eğitim ve Araştırma Hastanesi Enfeksiyon Hastalıkları ve Klinik Mikrobiyoloji laboratuvarına 2007 Aralık-2010 Ocak tarihleri arasında, kronik hepatit B nedeniyle başvuran 172 hastanın lamivudin direnç test sonuçları Multipleks PCR ve Ters Hibridizasyon yöntemleriyle incelendi. Laboratuvarımızda lamivudin direnç paterni olarak RT 204, RT180, RT173, RT 80 parametreleri bakıldı.

Bulgular:

Toplam 172 kronik hepatit B hastasından 43 hastada lamivudin tedavi sonrası direnç testleri pozitif, 45 hastada lamivudin tedavi sonrası direnç testleri negatif saptandı. Lamivudin kullanımı olmayan 82 hastada direnç testleri negatif, 2 hastada direnç testleri pozitif saptandı. Bu çalışmada en sık %8,13 ile rtM204V ve rtL180M mutasyon birlikteliği saptandı. En sık ikinci mutasyon %4,65 ile rtM204I, rtL180M ve rtL80V birlikteliği, üçüncü olarak %4,06 ile rtM204I ve rtL80V mutasyon birlikteliği saptandı.

Sonuç:

Kronik hepatit B tedavisinde kullanılan lamivudine bağlı direnç gelişimi ters transkriptaz enzimi kodlayan genler yoluyla gerçekleşir. En sık tespit edilen mutasyonlar rtM204I ve rtL180M mutasyonlarıdır. Lamivudin direnci gelişimi ilacın kullanımını sınırlamaktadır.