ÖZ

Amaç

Hepatit B’ye (HB) yönelik antiviral tedavi planlandığında, ilaç etkileşimlerinin dikkate alınması gerekmektedir. Bu çalışmanın amacı, HB tedavisinde kullanılan oral antiviral ilaçların, eş zamanlı kullanılan diğer ilaçlarla potansiyel ilaç-ilaç etkileşimlerini (pİİE) değerlendirmektir.

Gereç ve Yöntemler

Kliniğimizde HB tedavisi için oral antiviral ilaç kullanan hastalar çalışmaya dahil edildi. Belirlenen pİİE’ler, Liverpool Üniversitesi Hepatit İlaç Etkileşimi Veri Tabanı'na göre seviye 1 (zayıf potansiyel etkileşim), seviye 2 (potansiyel etkileşim) veya seviye 3 (kontrendike) olarak kategorize edildi.

Bulgular

Çalışmaya dahil edilen 205 hastanın 112’si (%54,6) tenofovir disoproksil fumarat (TDF), 65’i (%31,7) ETV ve 28’i (%13,7) tenofovir alafenamid fumarat (TAF) almaktaydı. TDF, ETV ve TAF alan hastalar sırasıyla 135, 119 ve 52 eşzamanlı sistemik ilaç almaktaydı. Yirmi adet seviye 2 etkileşim ve iki adet seviye 1 etkileşim gözlenmiş, ancak seviye 3 etkileşim gözlenmemiştir. TDF alan hastaların %12,6’sında, ETV alan hastaların %3,4’ünde ve TAF alan hastaların %1,9’unda pİİE gözlenmiştir. En yaygın pİİE’leri non-steroidal anti-enflamatuvar ilaçlarla gözlenmiştir (12 kez ve hepsi TDF ile).

Sonuç

HB ilaçlarının sistemik ilaçlarla kombinasyonu, özellikle TDF ile olmak üzere, pİİE’lerine yol açabilir. Tüm HB hastaları pİİE açısından taranmalıdır.