ÖZET

Hepatit C virüs (HCV) için onaylanmış tedavi protokolleri, NS3 proteaz inhibitörleri (PI), NS5A replikasyon kompleksi inhibitörleri ve NS5B polimeraz nükleozid ve non-nükleozid inhibitörlerden (NII) oluşan direkt etkili antiviral ilaçları (DAA) içerir. Birinci nesil DAA’lar, NS5AI’lar (dasabuvir), PI’lar (asunaprevir, grazoprevir, paritaprevir/r ve simeprevir) ve NNI’lar (ledipasvir, ombitasvir ve elbasvir) gibi spesifik genotiplerde (GT) etkilidir. İkinci nesil DAA’lar “pan-genotipiktir” ve NS5AI’ları (velpatasvir ve pibrentasvir), PI’ları (voksilaprevir ve glekaprevir) ve bir NSBNI’yı (sofosbuvir) içerir. DAA’lar, hepatit C’li hastaları potansiyel olarak tedavi edebilir. Ancak, genellikle iyi tolere edilmelerine rağmen, DAA’ların bazı hastalarda kalıcı virolojik yanıt sağlamadığı gözlemlenmiştir. Tedavi başarısızlığına yol açabilen dirençle ilişkili aminoasit değişiklikleri (RAS), bunun nedeni olabilir. RAS’ler doğal olarak veya tedavi sırasında ortaya çıkabilir ve tedavi planı, HCV-GT/alt tipleri ve endemik özellikler gibi çeşitli faktörlerden etkilenir. HCV-RAS’leri araştırmak için standartlaştırılmış testler bulunmamakla birlikte, duyarlılıkları %10 ila %25 arasında değişse de Sanger dideoksinükleotid sekanslama genellikle güvenilirdir. Bununla birlikte, yeni nesil sıralama teknikleri daha hassastır ve klinik önemi hakkında devam eden bazı tartışmalara rağmen, %1’lik prevalansa sahip varyantları saptayabilir.